Męski układ rozrodczy 

Męski układ rozrodczy jest odpowiedzialny za wytwarzanie i dostarczanie spermy. Narządy wchodzące w skład tego układu zostają w pełni ukształtowane w okresie dojrzewania (między 12. a 15. rokiem życia). Częściowo są zlokalizowane na zewnątrz ciała (moszna z jądrami, prącie), częściowo zaś w jego wnętrzu (prostata i rozmaite narządy gromadzące i przechowujące spermę). 

Foto 

Prącie 
Prącie jest narządem mieszczącym większość cewki moczowej. Pożądanie płciowe powoduje jego erekcję. Miękka, gąbczasta tkanka wypełnia się krwią, a tym samym prącie sztywnieje i się wydłuża . Erekcja może wystąpić także nocą w trakcie snu i marzeń sennych. 

Jądra 
Jądra mają do spełnienia dwie funkcje: produkują plemniki oraz wytwarzają testosteron, męski hormon odpowiedzialny za rozwój męskich narządów płciowych, porost włosów na twarzy i ciele, obniżenie tonacji głosu. 


Żeński układ rozrodczy 

Do narządów żeńskiego układu rozrodczego zalicza się: dwa jajniki połączone z macicą jajowodami (trąbkami Fallopiusza) oraz pochwę, prowadzącą od macicy ku zewnętrznym narządom płciowym. Co miesiąc z jajników uwalniane jest jajo, przechodzące jajowodem do macicy. Jeśli zostanie zapłodnione, zagnieżdża się w macicy - zaczyna się ciąża. Jeśli nie nastąpiło zapłodnienie, jajo jest wydalane wraz z błoną śluzową z macicy - nazywa się to menstruacją (miesiączką). 

Narządy zewnętrzne 
U różnych kobiet przybierają rozmaite wielkości i kształty. Do narządów tych zaliczono: wzgórek Wenery - obszar tkanki tłuszczowej i skórnej pokryty owłosieniem łonowym, wargi sromowe większe - dwa duże fałdy skórne otaczające wejście do pochwy, wargi sromowe mniejsze - dwa małe fałdy skórne otaczające łechtaczkę, oraz łechtaczkę, która jest odpowiednikiem prącia a zarazem najwrażliwszym narządem, powiększającym się dwukrotnie i ulegającym erekcji w trakcie aktywności seksualnej. Wszystkie te narządy określane są wspólną nazwą sromu niewieściego. 

Foto 1 

Narządy wewnętrzne 
Kobiece wewnętrzne narządy rozrodcze umieszczone są w obrębie kości miednicy. Do organów tych zaliczono: po dwa jajniki i jajowody, macicę, szyjkę macicy oraz pochwę. Macica ulokowana jest w centrum miednicy za pęcherzem, ale przed odbytnicą, i jest dobrze umocowana za pomocą podwójnych, elastycznych więzadeł. 

Foto 2 

Pochwa
jest przewodem o długości około 8 cm nie tylko przeznaczonym do pomieszczenie prącia, ale również drogą, którą dziecko przychodzi na świat. W celu podołania obu tym funkcjom pochwa w znacznych granicach potrafi zmieniać swe wymiary i elastyczność. W swej strukturze zawiera wiązki mięśni bogato zaopatrywanych w krew, co sprawia, że narząd nabrzmiewa w trakcie podniecenia płciowego. 

Szyjka macicy
jest wąskim, grubościennym tworem, umieszczonym w dolnym przednim zakończeniu macicy, prowadzącym do szczytu pochwy. Wewnętrzna część szyjki jest przejściem między pochwą a macicą. Wlot szyjki macicy do pochwy nosi nazwę "szyjki". Jest to ta część szyjki, którą kontroluje się podczas rutynowego badania ginekologicznego. Kontrola owa polega na oględzinach szyjki i ścian pochwy w celu wykrycia nieprawidłowości. Niewielka ilość komórek zostaje zeskrobana z szyjki i zbadana cytologicznie; ma to wykryć raka lub okoliczności sprzyjające jego powstaniu. Badanie to nazywa się pobraniem rozmazu i powinno być wykonywane co najmniej raz na trzy lata. 

Macica
jest pustym, gruszkowatym narządem, leżącym w przedniej części dolnej partii brzucha, za pęcherzem moczowym. Zbudowana jest z silnych mięśni, najmocniejszych w całym organizmie, zdolnych pomieścić w pełni ukształtowany płód, przepchnąć go przez drogi rodne, a następnie powrócić do swego pierwotnego rozmiaru w ciągu 6 tygodni. Ściany macicy zbudowane są z masywnej tkanki mięśniowej, otaczającej jamę wyścieloną błoną śluzową, będącą miejscem implantacji zapłodnionego jaja. Jeżeli jajo nie zostało zapłodnione, wyściółka ta zostaje wydalona w trakcie menstruacji. 

Jajowody
są miejscem spotkania plemników z dojrzałym jajem wkrótce po owulacji. Liczą sobie po około 10 cm długości, rozszerzają się lejkowato i są zwieńczone frędzlowatym zakończeniem. Śluzówka wyścielająca jajniki pokryta jest komórkami wymuszającymi przemieszczanie dojrzałego jaja od jajników ku macicy. 

Jajniki 
są gruczołami wydzielania wewnętrznego, mieszczącymi się w jamie brzusznej, poniżej pępka. Wytwarzają jaja zdolne do zapłodnienia oraz wydzielają hormony: estrogen i progesteron, determinujące cechy żeńskie i wzorzec menstruacji. Już w momencie narodzin jajniki zawierają wszystkie jaja (ok. 400 000) w jakie wyposażona jest kobieta. Każdy z jajników zawiera tysiące komórek jajowych. W płodnym okresie życia kobiety co miesiąc pęka jeden pęcherzyk, uwalniając do jajowodu jedno jajo. Proces ten nazywa się owulacją. Jeżeli dojdzie do zapłodnienia komórki jajowej, to rozpoczyna się ciąża. 

Cykl miesiączkowy 
Cykl menstruacyjny pojawia się zwykle u dziewczynek liczących od 11 do 14 lat. Menstruacje występujące po pierwszej miesiączce mogą być nieregularne przez rok lub dwa, dopóki się nie ustabilizuje proces owulacji. Cały cykl trwa zwykle 28 dni, ale notuje się tu zróżnicowanie osobnicze. Każdy etap cyklu regulowany jest kombinacją hormonów i związków chemicznych wytwarzanych przez podwzgórze, przysadkę mózgową i jajniki. W dni poprzedzające owulację hormony przyczyniają się do pogrubienia błony śluzowej wyścielającej macicę, która staje się zasobna w krew. Jeżeli zapłodnione jajo dotrze do macicy, ta będzie ona gotowa na jego implantację. Jeżeli komórka jajowa nie została zapłodniona, nie jest też potrzebna pogrubiona śluzówka. Zostaje ona wydalona mniej więcej w 14. dniu po rozpoczęciu owulacji. W wieku około 45 lat miesiączki stają się nieregularne, mogą też zupełnie ustać.