Kulturystyka jest w Polsce znana już od 1957 roku. Wtedy to już zaczęły się pojawiać na łamach miesięcznika "Sport dla wszytskich" artykuły na jej temat. Pierwsze ośrodki ćwiczeń zaczęły powstawać przy ogniskach TKKF (Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej)- Warszawa, Wrocław, mnożyły się setki, a nawet prawdopodobnie tysiące "chałupnicze" grupy i zespoły ćwiczących. 5 września 1959 roku Zarząd polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów powołał do życia Komisję Kulturystyki, a kilka tygodni później - 2 listopada nastąpiło otwarcie Centralnego Ośrodka Kulturystyki przy Ognisku TKKF "Syrenka" w Warszawie. W ostatnich dniach stycznia 1960 roku, z inicjatywy ZG TKKF, zwołano I Ogólnopolską Konferencję Kulturystyki z udziałem 35 działaczy z terenu i przy współudziale lekarzy (doc. dr Bieżański i dr Fifsowicz).
Uczestnicy konferencji przyjęli następujące ustalenia:

a) celem kulturystyki jest krzewienie zamiłowania do ćwiczeń o charakterze sprawnościowo-siłowym, przyczyniających się do prawidłowego i harmonijnego rozwoju organizmu, wyrabiających siłę, zręczność, zwinność i sprawność ruchową oraz wpływających dodatnio na wzrost wytrzymałości organizmu. Ćwiczenia te są również jednym z podstawowych środków harmonijnego i estetycznego kształtowania mięśni, wpływając na piękno budowy ciała,

b) zamiast dotychczasowych konkursów na najlepiej zbudowanych, które odbywały się i nas od 1958 roku i opierały się wyłącznie na ocenie umięśnienia i pozowania, wprowadza się wieloboje kulturystyczne, których program będzie zawierać również konkurencje siłowe i sprawnościowe,

c) w najbliższym czasie przeszkoli się odpowiednią ilość instruktorów i zapewni ćwiczącym właściwą opiekę lekarską.

Takie były postanowienia, ale olbrzymi, spontaniczny pęd młodzieży (i osób starszych) do ćwiczeń uniemożliwił ogarnięcie wszytskich ćwiczących należytą opieką szkoleniową i lekarska. Gdy się okazało, że Polski Związek Podnoszenia ciężarów i Kulturystyki nie mógłspełniać roli koordynatora w zakresie kulturystyki, gdyż to przerastało jego siły, w kwietniu 1965 roku krajowy zjazd PZPCiK zrezygnował z opieki nad kulturystyką. Wówczas to GKKFiT powierzył opiekę nad ruchem kulturystycznym Towarzystwu Krzewienia kultury Fizycznej, które już wówczas skupiało w swoich szeregach przeszło 350 zespołów. TKKF, pzrejmując opiekę nad kulturystyką , powołało do życia SEKCJĘ KULTURYSTYKI.
Właśnie w TKKF kulturystyka znalazła nowe, lepsze warunki rozwoju.Główny nacisk położono na wypracowanie własnych metod treningu kulturystycznego, na szkolenie kadry instruktorskiej, ujednolicenie programu działania, wprowadzenie wszechstronności do zaprawy kulturystycznej. Propagatorem metod ćwiczeń - przystosowanych do naszych warunków i potrzeb- obok TKKF - był od riku 1966 także dwutygodnik "Sport dla wszystkich", a później Centralny Ośrodek Metodyczny TKKF do Spraw Ćwiczeń Siłowych i Kulturystycznych we Wrocławiu, czynny od 1969 roku. Ośrodek ten współpracował z wrocławską Wyższą Szkołą Wychowania Fizycznego. Na uvczelniach wychowania fizycznego we Wrocławiu, Warszawie i Poznaniu tematyka ćwiczeń siłowych i kulturystycznych weszła do prac magisterskich, a nawet doktorskich.

ODDZIAŁYWANIE NA KRAJE DEMOKRACJI LUDOWEJ