Do najlepiej poznanych należą zmiany adaptacyjne wywołane przez trening wytrzymałościowy, rozumiany jako trening kształtujący tlenowe możliwości organizmu.
O efektach tego treningu wspominałem juz w dziale fizjologii, ale ze względu na wagę zagadnienia konieczne jest uporządkowanie wiadomości.
Trening wytrzymałościowy o dużej objętości i niskiej intensywności ćwiczeń nasila przemiany o charakterze tlenowym.

Jak wykazały badania jedną z przyczyn tego zjawiska może być przekształcenie włókien szybkokurczących glikolitycznych w szybkokurczące oksydacyjno-glikolityczne. 
Ponadto dochodzi do wzrostu ilości mitochondriów, w których przebiegają wszystkie procesy tlenowe.
W samych mitochondriach następuje wzrost aktywności enzymów katalizujących przemiany tlenowe węglowodanów i metabolizm tłuszczów.

W mięśniach osób poddawanych treningowi wytrzymałościowemu większa jest ilość włosowatych naczyń krwionośnych przypadających na pojedyncze włókno mięśniowe, w konsekwencji czego do mięsni dopływa więcej krwi i transportowanego przez krew tlenu. Rośnie także zawartość białka, zwanego mioglobiną, magazynującego tlen w komórce mięśniowej.

Trening wytrzymałościowy powoduje również wzrost zapasów glikogenu i tłuszczów w mięśniach, a jednocześnie tłuszcze stają się głównym substratem do resyntezy ATP. Tym samym dochodzi do wspomnianego już oszczędzania glikogenu mięśniowego, co w efekcie umożliwia wydłużenie pracy mięśni.

Trening wytrzymałościowy nie tylko zwiększa zdolność organizmu do wysiłków o długim czasie trwania, ale stanowi także bazę dla szybkiej restytucji, przyspieszając eliminację kwasu mlekowego z krwi i resyntezę fosfokreatyny w mięśniach.