Wpływ treningu siły na metabolizm mięśni jest ściśle uzależniony od jego rodzaju. Inne zmiany adaptacyjne występują po ćwiczeniach o małej ilości powtórzeń i dużych obciążeniach, inne zaś po ćwiczeniach o mniejszych obciążeniach i większej ilości powtórzeń.

Głównym efektem treningu o dużych obciążeniach jest pobudzenie biosyntezy białek komórkowych, a w konsekwencji zwiększenie masy tkanki mięśniowej (hipertrofia), wyraźnie widoczne u zawodników uprawiających podnoszenie ciężarów i kulturystów. Ilość mitochondriów w komórkach mięśniowych pozostaje niezmieniona, ale w związku z hipertrofią komórek ich względna ilość ulega zmniejszeniu, co prowadzi do obniżenia udziału przemian tlenowych w procesach syntezy ATP. Tego typu trening nie powoduje wzrostu stężenia kwasu mlekowego w mięśniach i krwi.

Stosowanie ćwiczeń kształtujących siłę mięśni, ale o dużej ilości powtórzeń nie powoduje przyrostu ich masy, ma jedynie efekt podtrzymujący hipertrofię uzyskaną w treningu o małej ilości powtórzeń. Ćwiczeniom takim towarzyszy znaczna produkcja kwasu mlekowego w mięśniach, a sam trening przyczynia się do wzrostu aktywności niektórych enzymów glikolitycznych i zwiększa udział procesów beztlenowych w odtwarzaniu zasobów ATP.
Należy jednak zauważyć, że w sporcie wyczynowym zawodnicy danej dyscypliny są poddawani zarówno treningowi kształtującemu wytrzymałość, jak i szybkość oraz siłę.

Z przedstawionych wyżej danych wynika, że trening siły o dużych obciążeniach i małej ilości powtórzeń upośledza przemiany tlenowe - znosi zatem efekty treningu wytrzymałościowego.
Podobnie wzajemnie znoszą się efekty treningu szybkości i wytrzymałości. 

Tak więc końcowy efekt treningu, mierzony sukcesem sportowym, zależy od odpowiednich i właściwych dla dyscypliny sportu proporcji wszystkich trzech rodzajów treningu