W literaturze siła najczęściej wyrażana jest jako zdolność nerwowo-mięśniowa organizmu do pokonywania zewnętrznego lub wewnętrznego oporu. 

O wielkości siły mięśnia decyduje ilość miofibryli i kapilarów przypadająca na jedno włókno mięśniowe. Jeden cm2 przekroju poprzecznego włókna mięśniowego może pokonać opór o wielkości 6 - 12 kg. 

Równiez o wielkości siły mięśnia decyduje koordynacja międzymięśniowa oraz koordynacja jednostek nerwowo-mięśniowych biorących bezpośredni udział w wykonywaniu jakiegoś zadania ruchowego. Dużą rolę odgrywa też wielkość reakcji impulsu działającego na mięsień.

Podczas niewielkiego wysiłku fizycznego organizm ludzki uaktywnia tylko 30% swojego potencjału motorycznego. Stosowanie małych lub tych samych obciążeń w ciągu dłuższego czasu nie powoduje przyrostu siły 


           W rozwoju siły mięśniowej wyróżnia się trzy drogi. Pierwsza polega na zwiększeniu masy mięsni (im większy przekrój tym większa siła mięśnia, 1 cm2 odpowiada podniesionemu 1hg), druga opiera się o uaktywnienie jak największej liczby połączeń nerwowych (synaps) w jak najkrótszym czasie. trzecia z nich to połączenie dwóch poprzednich. W zależności od dyscypliny sportu i postawionego celu dobieramy którąś z dróg i dopasowujemy do niej trening i odnowę biologiczną.


W literaturze można sie spotkać z różnymi rodzajami siły, takimi jak:

- siła ogólna; odnosi się do pracy nad kształtowaniem lub pobudzaniem do rozwoju prawie wszystkich grup mięśniowych organizmu. Można ją kształtować głównie przez trening obwodowy (8 - 12 różnych ćwiczeń)

- siłą absolutna; wyrażona jest w zdolności organizmu do wyzwolenia maksymalnej siły bez uwzględniania masy ciałą danego osobnika.

- siła względna; wyrażona w ilorazie wynikającym ze stosunku siły absolutnej i masy danego osobnika.

- siła maksymalna; najczęściej definiowana jako wyzwolenie największego potencjału siły mięśniowej, jaki może osiągnąć układ neuromięśniowy danego organizmu

- wytrzymałość siłowa; wyrażona jako zdolność organizmu do wykonywania pracy mięśniowej przez dłuższy czas.

- siła specyficzna (specjalna); jest to rodzaj siły neuromięśniowej podporządkowany specyfice i charakterowi uprawianej dyscypliny sportu lub konkurencji.

... a teraz juz konkretnie jakie obciazenia i powtorzenia na sile:kolejno przy podnoszeniu małych ciezarow czas w ktorym miesnien znajduje sie w stanie napiecia moze byc tak krotki ze dane cwiczenie prawie nie wplywa na rozwoj siły. 
przy srednim napieciu miesniowym czestotliwosc bodzcow nie osiaga najwyzszych bodzcow. 
stad wynika fizjologiczny wniosek iz tylko rozwijanie znacznych napiec prowadszi do rozwoju sily. 
Przy podnoszeniu maksymalnego lub submaksymalnego ciezaru przyspieszenie waha sie w poblizu zera, przy tym sila jest prawie rowna ciezarowi podnoszonego ciezaru. 
Podnoszeniu ciezaru maksymalnego lub submaksymalnego towarzysza intensywne impulsy czuciowe. 
Przy uzyciu niewielkich obciazen sila bodzca jest zbyt mala i proby trenowanai sily miesniowej sa bezowocne, a przy czesto bywa ze przy uzywaniu bardzo maltch ciezarow jest bardzo mala wielkosc napiec i moze nawet nastapic spadek sily !!! 
tak wiec dopasuj sobie ilosc obciazenia to twoich mozliwosci a mysle ze sila na pewno pojdzie w gore .
Natomiast co do przerw to ja robie po kazdej serii 5 minut aby zapewnic maksymalnie mozliwie duza odnowe ATP w miesniu i mysle ze 5 minut wystarczy i nie jest to za malo ani za duzo, wiecej nie polecam robic przerwy bo nastapi spadek pobudzenia ukladu nerwowego.
tak wiec proponuje zostac na 5 minutach przerwy miedzy seriami 

Więcej na temat metod treningu siły w dziale Metody treningowe