Niezależnie od rodzaju wykonywanego wysiłku w okresie restytucji największą rolę odgrywają procesy tlenowe.
Przyspieszają one eliminację z krwi kwasu mlekowego, a proces ten jest tym szybszy, im bardziej sprawny jest tlenowy metabolizm komórki mięśniowej.
Również w przypadku wyczerpania zasobów fosfokreatyny jej odtwarzanie z udziałem ATP jest związane z produkcją energii w procesach tlenowych zachodzących w mitochondriach.

       Ma to swoje implikacje praktyczne, bowiem sugeruje, że nawet w tych dyscyplinach sportu, gdzie większość wysiłków treningowych i wysiłek startowy ma charakter beztlenowy, konieczny jest trening mający na celu poprawę zdolności organizmu do syntezy ATP w procesach tlenowych.

Zapewni to skuteczną restytucję, szybsze odnowienie zasobów energetycznych w komórkach i zwiększy zdolność do powtórnego wysiłku.

       Tak więc podsumowując komórka mięśniowa dysponuje różnymi systemami odtwarzania ATP.
Do systemów beztlenowych należy bezpośrednia reakcja z udziałem fosfokreatyny i synteza ATP w procesie glikolizy.
System tlenowy oparty jest na reakcjach utleniania komórkowego, a synteza ATP zachodzi w łańcuchu oddechowym.
Wraz z rozpoczęciem wysiłki uruchamiane są wszystkie drogi resyntezy ATP, a w zależności od czasu trwania i intensywności wysiłku jedna z nich ma decydujące znaczenie.
Niezależnie od dyscypliny sportu sprawność procesów restytucji zależy od zdolności organizmu do resyntezy ATP w procesach tlenowych.