W początkowym okresie niemal każdej pracy obserwuje się pewne opóźnienie w adaptacji funkcji fizjologicznych do wymagań wykonywanego wysiłku. Zużycie tlenu w tym okresie nie nadąża za całkowitym zapotrzebowaniem tlenowym i podobnie opóźnione jest wydalanie dwutlenku węgla. Prowadzi to w ostatecznym efekcie do wystąpienia szeregu zaburzeń, które są charakterystyczne dla tzw. "martwego punktu".

        MARTWY PUNKT jest to przejściowy okres zaburzeń występujących na skutek opóźnionej adaptacji fizjologicznych mechanizmów do wymagań wykonywanej pracy.

W okresie tym występuje szereg objawów o charakterze subiektywnym jak: pogorszenie ogólnego samopoczucia, uczucie silnego zmęczenia , niekiedy odczuwanie bólu mięśniowego, obniżenie zdolności spostrzegania zjawisk zewnętrznych, pragnienie przerwania pracy itd. oraz obiektywne objawy pogorszenia wydolności fizycznej, tj.: obniżona zdolność do pracy, pogorszenie efektywności oddychania tzn. spłycenie i przyspieszenie rytmu oddechowego, pogorszenie wykorzystywania tlenu z powietrza wdechowego oraz bardzo intensywne wydalanie dwutlenku węgla.

Okres wystąpienia objawów martwego punktu zależy, między innymi od tempa (intensywności) wykonywanej pracy.