Zaobserwowano, iż w niektórych rejonach świata ludzie żyją długo i cieszą się dobrym zdrowiem do późnej starości i o wiele rzadziej chorują na schorzenia serca i naczyń oraz na cukrzycę. Zauważono też, że emigranci z tych okolic przebywający od lat w USA czy Europie zapadają na choroby sercowo-naczyniowe podobnie często jak ogół żyjących tam ludzi. Tyczy się to np. ludzi z dalekiego wschodu. Prawidłowość taka dotyczy też mieszkańców Sycylii, Krety, greckich wysp na Morzu Jońskim - miejsc, gdzie cywilizacja w zdecydowany sposób nie zmieniła tradycyjnego dla tych regionów sposobu odżywiania nazwanego dietą śródziemnomorską. Badania statystyczne przeprowadzone w Lyonie wykazały, iż w porównaniu z grupą kontrolną stosującą standardową dietę europejską, w grupie odżywiającej się zgodnie z regułami diety śródziemnomorskiej śmiertelność z powodu wspomnianych chorób spadła o ponad 70% (zawału - 76%). Badania przeprowadzone celem potwierdzenia skuteczności różnych leków - dawały wyniki (w najlepszych przypadkach) obniżenia tego wskaźnika o wartość oscylującą w granicach 20% - co już i tak było poczytywane za efekt bardzo dobry. Stąd prosty wniosek. Zastosowanie odpowiedniej, antymiażdzycowej diety jest znacznie ważniejsze niż jakiegokolwiek leku. Dieta zaś uzupełniona farmakoterapią daje oczywiście najlepsze rezultaty. Dieta tajlandzka, chińska czy japońska mają podobne właściwości antysklerotyczne co dieta śródziemnomorska. Znacznie dla nas łatwiejszy jest do zastosowania bliższy nam tak geograficznie jak i kulturowo wariant odżywiania wywodzący się z kolebki naszej europejskiej cywilizacji.

Na czym polega ta dieta śródziemnomorska. Głównymi składnikami tej diety są produkty zbożowe, nasiona roślin strączkowych, warzywa i owoce. Bogate w skrobię czyli przyswajalne węglowodany złożone pochodzenia roślinnego produkty zbożowe są podstawowym źródłem energii. Produkty te powinny być możliwie mało przetworzone. Chleb razowy a nie pieczywo pszenne jasne. Kasze - grube, najlepiej w postaci całych ziaren, ryż nie polerowany, brązowy. Produkty takie znacznie bardziej bogate są w witaminy oraz błonnik jakże potrzebny do prawidłowej pracy przewodu pokarmowego. Warzywa oraz owoce dostarczają mniej energii ale za to są źródłem soli mineralnych a także wielu witamin, z których olbrzymie znaczenie w sensie działania przeciwmiażdżycowego i nie tylko, mają tzw. antyutleniacze (witaminy A, C, E, flawonoidy i inne substancje likwidujące wolne rodniki). Zalecane jest spożywanie warzyw w formie możliwie mało przetworzonej - najlepiej w postaci surowej, co oczywiście nie dyskryminuje jedzenia warzyw gotowanych. W okresie zimowym warzywa konserwowane można zastępować mrożonkami i kiszonkami.
Owoce też oczywiście zaleca się jeść w postaci surowej, jakkolwiek dopuszcza się konsumpcję owoców suszonych oraz mrożonek.
Kuchnia basenu Morza Śródziemnego preferuje czosnek, cebulę, oliwki, kapary oraz liczne przyprawy ziołowe jako codzienny dodatek do potraw. Kolejnym składnikiem tej diety są nasiona roślin strączkowych, które dostarczają węglowodanów a także są relatywnie bogatym źródłem białka. Źródłem pełnowartościowego białka i szeregu innych cennych substancji w tym całej palety witamin jest mleko. Zawiera łatwo przyswajalny wapń, który wraz z obecną też tam witaminą D zapobiega osteoporozie. Polecane są zwłaszcza przetwory mleczne takie jak jogurt i sery - szczególnie te odtłuszczone. Największe różnice w porównaniu z dietą standardową dotyczą spożycia mięsa i tłuszczów. Wg zasad diety śródziemnomorskiej spożywanie mięsa tzw. czerwonego winno być ograniczone. Dopuszcza się natomiast częstsze jedzenie białego mięsa (u nas - kurczak, indyk). Natomiast ryby oraz inne produkty określane mianem fruttti di mare muszą często (kilka razy w tygodniu) gościć na stołach osób odżywiających się zgodnie z regułami tego wariantu zdrowej diety. Jeśli chodzi o tłuszcze, to w basenie Morza Śródziemnego króluje oliwa z oliwek U nas z powodzeniem może być zastąpiona przez olej słonecznikowy, sojowy oraz rzepakowy. Ten ostatni przydatny jest również do smażenia. Natomiast tłuszcze zwierzęce jako miażdżycogenne są praktycznie nieobecne w tej diecie. Źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych oraz szeregu cennych mikroelementów są orzechy (włoskie, laskowe, ziemne, pistacjowe czy migdały). Ich garść (w łupinach) powinna stanowić niemal codzienną porcję mogącą zarówno urozmaicać smak najróżniejszych potraw, sałatek czy przystawek jak i być zjadana jako deser czy np. podwieczorek.
Czego jeszcze nie należy jeść - albo lepiej - czego konsumpcję należy ograniczyć do sporadycznych zdarzeń i minimalnych ilości. Chodzi tu o cukier, słodycze oraz wszelkie produkty i potrawy zawierające cukry proste i bisacharydy (dwucukry - najpopularniejszy to właśnie sacharoza czyli biały cukier będący nader powszechnym dodatkiem do bardzo wielu konsumowanych przez nas wiktuałów).
Należy też podkreślić, iż jakkolwiek nie jest to dieta odchudzająca to jednak znacznie mniej niż standardowa sprzyja tyciu

źródło asmed.hg.pl